Regelgevende arbitrage

Regelgevende arbitrage (die vaak aan regarb wordt afgekort) is financiële techniek die verschillen tussen economische substantie en regelgevende positie gebruikt om ongewenste regelgeving te vermijden. De termijn wordt ook soms gebruikt om firma's te beschrijven die of transacties structureren opnieuw vestigen om de minste zware regelgever te kiezen, maar dit wordt beter beschreven als regelgever het winkelen.

Misschien is het meest significante gebied van regelgevende arbitrage het vermijden van vereisten hoofd geschiktheid door banken. De typische transactie is een securitisation van activa die een hoge risico weging hebben. De banken kunnen of de veilige activa van de kersenoogst verkopen (levensonderhoud zeer riskante en zeer riskante premies) of securitise onder voorwaarden dusdanig dat het standaardrisico maar slechts geen off-balance blad wordt overgebracht, genomen. Securitisation kan andere overdrachten van risico zoals krediet standaardruilmiddelen ook impliceren.

De regelgevende arbitrage kan omzetten hoe de activa worden behandeld (bijvoorbeeld, kunnen de effecten met een hoge kredietstandaard lagere risico-weegt hebben dan de activa die hen steunen). Dit betekent dat de hoofdeis ten aanzien van de daling van het bankwezensysteem als geheel, alhoewel de zelfde risico's worden geabsorbeerd, leidend tot een verhoging van systemisch risico. Het kredietkraken maakte dit zeer duidelijk.

De meesten van lezers van Regelgevende arbitrage klik op een advertentie

Huis

Alfabetische index: A~B C D~H I~O P~R S~Z

Categorieën